Η Ντάρια Περεβέρζεβα είναι απόφοιτος Μαγειρικής και Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής της La Chef Levi. Καθ ’όλη τη διάρκεια των σπουδών της, ο ζήλος και η αγάπη της για εκμάθηση ξεχώρισαν, κάνοντάς την ένα από τα αγαπημένα πρόσωπα της Σχολής.

Πραγματοποιώντας την πρακτική της, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο ξενοδοχείο, το οποίο εργάστηκε, ενώ πριν καν ολοκληρώσει τις σπουδές της, ήταν σίγουρο ότι θα δεχτεί προτάσεις για εργασία.

Έχοντας βραβευτεί επανειλημμένα στον Διαγωνισμό Γαστρονομίας, η δίψα της για να μάθει περισσότερα δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο.

Κατά τη διάρκεια της Europain 2018 στο Παρίσι με συναδέλφους της περίφημης Σοκολάτας Valhrona.

Ενώ λοιπόν εργαζόταν καθημερινά σε ζαχαροπλαστείο ως επαγγελματίας, δεν έχασε ποτέ μάθημα. Αντιθέτως ήταν η τελευταία η οποία έβγαινε από το εργαστήριο, φροντίζοντας ότι κανένας συμφοιτητής της δεν θα χρειαστεί τη βοήθεια και ότι ο χώρος θα είναι πεντακάθαρος.

Προς το τέλος των σπουδών της, πήρε την απόφαση να επισκεφθεί τη Σχολή του ομίλου στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη πρωτεύουσα της Αλγερίας, το Αλγέρι.

Mε τον Θρύλο της παγκόσμιας Γαστρονομίας MOF Yves Thuries, ο οποίος έχει πει τα καλύτερα λόγια για το έργο της ιδρύτριας των Σχολών La Chef Levi.

Παρακάτω μας περιγράφει η ίδια πως βίωσε αυτή την εμπειρία, τι της έμεινε αλλά και (spoiler) πότε θα επιστρέψει στην αγαπημένη της πλέον Αλγερία!

Θυμάμαι πάντοτε κατά τη διάρκεια των σπουδών μου να ακούω συνέχεια για τη Σχολή στην Αλγερία και να βλέπω ωραίες δημιουργίες στο Facebook και στο Instagram της Σχολής εκεί.

Τελειώνοντας ήθελα και εγώ λοιπόν να εξερευνήσω τι υπάρχει εκεί και να αποκομίσω μια ακόμη εμπειρία για την οποία είχα πολύ άγχος. Δεν ήξερα πως ήταν εκεί αλλά πάντοτε όταν φεύγεις από το σπίτι σου για να επισκεφθείς ένα άλλο μέρος ανησυχείς. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνεις για πρώτη φορά!

Πηγαίνοντας εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να δω μια διαφορετική κουλτούρα την οποία δεν περίμενα. Μια τεράστια πόλη 3.5 εκατομμυρίων με αισθητές τις επιρροές της γαλλικής κουλτούρας από την αρχιτεκτονική μέχρι και τη γαστρονομία.

Φτάνοντας στην είσοδο της Σχολής, για μια στιγμή κόλλησα. Λευκές στολές, ποδιές ίδιες με τις δικές μου. Οι σπουδαστές είχαν κατέβει στην είσοδο του κτιρίου την ώρα του διαλείμματος και για δευτερόλεπτα νόμιζα ότι δεν έφυγα ποτέ από την Ελλάδα.

Δεν ξέρω αν μπορώ να σας το μεταφέρω ακριβώς αλλά είναι εντυπωσιακό και περίεργο να βλέπεις τις ίδιες στολές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί που σπούδασες.

Αυτή ήταν και η πρώτη στιγμή που ένιωσα σαν στο σπίτι μου. Μια ώρα μετά που πάτησα το πόδι μου στη χώρα και ήδη είχα βρει ένα λόγο για να την αγαπήσω. Η θάλασσα και η αμφιθεατρική διάταξη της πόλης θύμιζε πολλές φορές τη Θεσσαλονίκη!

Οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι μας αγκάλιασαν λες και μας ήξεραν από παλιά. Ένιωσαν υποχρεωμένοι σε εμάς τους επισκέπτες που τους «τιμούσαμε» ερχόμενοι στο τόπο τους. Αυτό κατάλαβα από τη συμπεριφορά τους τουλάχιστον γιατί συνεννοούμασταν σπαστά σε τρείς γλώσσες! Αγγλικά, Γαλλικά και φεύγοντας είχα ήδη μάθει μερικές αραβικές εκφράσεις. Εννοείται ότι όσοι Έλληνες είχαν έρθει πριν από εμένα, φρόντισαν να μάθουν στους ανθρώπους εδώ τις πρώτες ελληνικές λέξεις που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο!

Πως μου φάνηκε η Σχολή

Πέρα από τους ωραίους χώρους, τον καινούριο εξοπλισμό, για μένα αυτό που μου έμεινε περισσότερο από όλα είναι η ομοιομορφία.

Λες και έμπαινα σε ένα εργαστήριο της La Chef Levi στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια φιλοσοφία και ένα κτίριο ολόκληρο φτιαγμένο με μεράκι από τη Σεφ Βιργινία Αναστασιάδου.

Mε τον Παναγιώτη Μπαρμπαρήγο, CEO της Inomak Refrigerators και τον απόφοιτο της Σχολής και Σεφ των Ergon Agora, Σεφ Λευτέρη Αθανασόπουλο.

Και αν οι σπουδαστές με τις ίδιες στολές με έκαναν να νιώσω οικειότητα, τα εργαστήρια της Σχολής με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Γιατί για εμάς που δουλεύουμε ανάμεσα σε φούρνους, μίξερ και πάγκους, η κουζίνα είναι το δεύτερο μας σπίτι.

Θυμάμαι να μένω μέχρι αργά κάνοντας πειραματισμούς όλη μέρα. Κοιμόμουν τρεις ώρες γιατί ήθελα να επιστρέψω στη Σχολή και να δημιουργήσω μαζί με τον Σεφ μου.

Αν και τόσο μακριά η ζεστασιά ήταν ίδια. Σε κάθε πάγκο, σε κάθε ντουλάπι, ότι ανοίγεις είναι το ίδιο. Σαν να έχεις προγραμματιστεί να ξέρεις που είναι όλα, ακόμη και όταν μπαίνεις στο εργαστήριο για πρώτη φορά.

Οι αρχές τηρούνται με τον ίδιο τρόπο, υπάρχει μια συνέχεια σε ότι γίνεται. Έκανα μάθημα με ανθρώπους οι οποίοι φορούσαν τις ίδιες ποδιές με εμένα, με το La Chef επάνω, η δική μου ήταν απλά στα ελληνικά και η δική τους στα γαλλικά.

Αυτό δεν είχε σημασία, γιατί έχουμε όλοι τον ίδιο σκοπό. Να γινόμαστε καλύτεροι στο επάγγελμα μας κάθε μέρα.

Γίναμε φίλοι με τους σπουδαστές, ακόμα και αν δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα χτίσαμε τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας με βάση τη γαστρονομία.

Παρακολουθήσαμε μαθήματα μοριακής κουζίνας και υψηλής γαστρονομίας ενώ διδάξαμε και μυήσαμε τους μαθητές στη σύγχρονη μεσογειακή και ελληνική κουζίνα την οποία και λάτρεψαν.

Παράλληλα είχα την ευκαιρία να δουλέψω στο Saint George, ένα ξενοδοχείο 6 αστέρων όπου ήρθα κοντά με τους ανθρώπους και ανακάλυψα τον Αλγερινό πλούτο και τις γαλλικές επιρροές.

Νιώθω τυχερή γιατί σύντομα θα ξαναβρεθώ στο όμορφο Αλγέρι και στη Σχολή μας εκεί. Και αν η La Chef Levi στη Θεσσαλονίκη είναι το δεύτερο σπίτι για μένα, εκεί είναι σίγουρα το τρίτο!

Θαυμάστε μερικές από τις πρόσφατες δημιουργίες της: